''Kendimi dünyanın en sıkıntılı insanı olarak görüyorum. Sanki ben sıkıntıyım! Nedir sıkıntı? Neye benzetebiliriz onu? Neyle karşılaştırabiliriz? Bir sözcük olarak onu (aynı anlama gelmese bile) başka hangi sözcüğün yanına koyabiliriz. Sıkıntının tanımı bana dünyanın en güç sözcüklerinden biri olarak görünmüştür. Valéry'nin onu "derin düşüncenin kaynağı" olarak görmesineyse şaşmamak elde değil. Sıkıntının tanımının zorluğu bütün insanlarca paylaşılmamasından, bilinmemesinden geliyor.''

''Kendimi dünyanın en sıkıntılı insanı olarak görüyorum. Sanki ben sıkıntıyım! Nedir sıkıntı? Neye benzetebiliriz onu? Neyle karşılaştırabiliriz? Bir sözcük olarak onu (aynı anlama gelmese bile) başka hangi sözcüğün yanına koyabiliriz. Sıkıntının tanımı bana dünyanın en güç sözcüklerinden biri olarak görünmüştür. Valéry'nin onu "derin düşüncenin kaynağı" olarak görmesineyse şaşmamak elde değil. Sıkıntının tanımının zorluğu bütün insanlarca paylaşılmamasından, bilinmemesinden geliyor.''

Kadınların hepsi sabahları kendilerini sevmemizin imkansız olduğunu bilirler.

...Kışın eli kulağında diyorlar. Hem ayvalar da erken çıktı bu yıl. Ayvalar erken çıktı mı kış uzun olurmuş diyorlar.Duymuyor o.
Sımsıkı tutmuş gölgesinin elinden yürüyor kıyı boyunca,dışında konuşulanların.

Sanki çok uzun bir şiire çalışıyorum da ben
Yüzün ona en uzun uyaklar düşürüyordur.

Ben ki yatağından tedirgin bir suyum
Besbelli ki aşka ve ölüme çalışıyorum.

Bu senin akşamüstü sesin hiç unutmam

Browning, çoğu şiirlerini kendisinin de anlamadığını söyler. Böylece anlamın her şey olmadığını söylemek istemiştir. Öyle olmalı.

Şair sözcükleri sonradan görür. Sis dağıldıktan sonra.

Gecedir şiir.
Kapalı odalarda görür işini.
Kara kitaplar okur.